علت اینکه آلت تناسلی بلند نمی شود چیست؟
برای شق شدن آلت در درجۀ نخست باید میل جنسی وجود داشته باشد. همچنین مهم است که آدم اِسترس نداشته باشد و آرام باشد. نگرانی، اِسترس و توقع عمل جنسی عالی می تواند فرد را عصبی طوری که این بنوبۀ خود باعث شود شق کردن و شق نگهداشتن آلت مشکل تر شود.
برای بسیاری از مردان تجربۀ شق ناقص بسیار ناراحت کننده است. آنها ممکن است نگران باشند که مبادا دوباره تکرار شود، که باعث می شود جسم عصبی شده و شق کردن دشوار شود. این به یک دور باطل تبدیل می شود.
دشواری شق شدن آلت هم علت های پزشکی و هم علت های روحی و فرهنگی دارد. بیماری های قلب و عروق، مغز و اعصاب و غدد درون ریز چند مثال برای علت های پزشکی هستند. همین امر در مورد برخی از داروها نیز صِدق می کند. اِسترس، اضطراب برای عمل جنسی عالی، مشکلات در روابط و افسردگی از عوامل عادی مشکل شق شدن آلت هستند.
پیش فرضها و ارزش های مربوط به چگونگی همخوابگی نیز تأثیر زیادی روی شق شدن آلت دارند. اغلب مشکلات شق شدن آلت ناشی از مجموعه ای از علت های پزشکی، فرهنگی و روحی است. گاهی اوقات یکی از این جنبه ها بارز تر است. درمان این مشکل می تواند دارویی، روانشناختی یا برمبنای اطلاع رسانی باشد. عادی ترین روش درمان تلفیقی از این شیوه هاست.
دلایل جسمی :
- کاهش جریان خون به آلت تناسلی: مانند سایر قسمت‌های بدن، عروقی که خون را به آلت تناسلی می‌برند می‌توانند باریک شوند. در این صورت ممکن است جریان خون برای نعوظ کافی نباشد. عوامل خطر عبارتند از افزایش سن، فشار خون بالا، کلسترول بالا و سیگار کشیدن.
- بیماری‌هایی که روی اعصابی که به آلت تناسلی می‌روند تاثیر می‌گذارد: برای مثال، ام اس، سکته مغزی، بیماری پارکینسون، و غیره
- دیابت: دیابت می‌تواند بر عروق خونی و اعصاب تاثیر بگذارد.
- دلایل هورمونی: برای مثال فقدان هورمونی به نام تستوسترون، سایر علائم پایین بودن سطح تستوسترون شامل کاهش میل جنسی و تغییرات در خلق و خو می‌باشند.
- آسیب به اعصابی که به آلت تناسلی می‌رسند: برای مثال آسیب نخاعی، پس از عمل جراحی در ساختارهای مجاور، شکستگی لگن، پرتو درمانی در ناحیه تناسلی، و غیره.
- عوارض جانبی برخی داروها. شایع‌ترین داروها عبارتند از برخی از داروهای ضد افسردگی، مسدود کننده‌های بتا مانند پروپرانولول، آتنولول، و غیره؛ برخی از قرص‌های ادرارآور؛ سایمتیدین.
- سوء مصرف الکل و مواد مخدر
- دوچرخه سواری: اختلال نعوظ بعد از دوچرخه سواری در مسافت‌های طولانی شایع است. این امر احتمالاً به دلیل نشستن بر روی زین برای مدت طولانی و فشار روی اعصابی است که به آلت تناسلی می‌روند.
- جریان بیش از حد خون از آلت تناسلی از میان وریدها (نشت وریدی)
در اغلب مواردی که ناشی از علل فیزیکی (به غیر از آسیب دیدگی یا بعد از عمل جراحی) هستند، اختلال نعوظ به آرامی ایجاد می‌شود. بنابراین ممکن است برای مدتی نعوظ دوره‌ای یا ناقص داشته باشید که به تدریج بدتر می‌شود.
دلایل روحی (روانی) :
شرایط مختلف روحی روانی ممکن است باعث ایجاد اختلال نعوظ شوند. این شرایط عبارتند از:
- استرس: برای مثال در اثر کار سخت یا شرایط خانه
- اضطراب
- مشکلات رابطه
- افسردگی
تشخیص و آزمایش های ناتوانی جنسی :
بسته به علائمی که دچار آن هستید، علت احتمالی اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی)، سن و غیره، ممکن است پزشک برخی از آزمایش‌ها را توصیه کند. این آزمایش‌ها عمدتاً به منظور بررسی هر گونه عوامل خطر ذکر شده در بالا که خطر تنگ شدن شریان‌ها را افزایش می‌دهند، انجام می‌شوند. این آزمایش‌ها عبارتند از:
- آزمایش خون برای کنترل سطح کلسترول و سایر چربی‌ها (لیپیدها)
- سطح قند خون
- آزمایش‌های خون برای کنترل بیماری کلیه و کبد
- آزمایش ادرار
- کنترل فشار خون
- نوار قلب (الکتروکاردیوگرام)
- سایر تست‌های قلب که گاهی اوقات برای بیماران مشکوک به بیماری قلبی انجام می‌شوند
راه درمان شق نگه داشتن آلت تناسلی :
اگر فرد دارای شریک زندگی است، اغلب حرف زدن در مورد این مشکل کمک می کند. مشکل شق شدن آلت نبایستی باعث شود آدم از داشتن یک زندگی جنسی فعال خودداری کند. می توان بدون شق کردن آلت، مثلاً با بوسیدن، لمس کردن یکدیگر، خود ارضاعی باهم یا از طریق عمل جنسی دهانی نیز همخوابگی کرد.
داروهای مختلفی وجود دارند که گفته می شود به مشکل شق شدن آلت کمک می کنند. این داروها ممکن است بر روی شق شدن آلت تأثیری داشته باشند ولی میل جنسی را افزایش نمی دهند. از اینرو میل جنسی شرط لازم کارکرد قرص است.
با تغییر عادات خود، مثلاً ترک دخانیات، خودداری از نوشیدن مشروبات الکلی و استروئیدهای آنابولیک،کاهش اِسترس در زندگی و داشتن نظارت بر قند خون برای افراد مبتلا به دیابت (مرض قند) نیز می تواند روی قدرت شق کردن آلت تأثیر بگذارند.
وسایل کمکی جنسی مانند استفاده از حلقۀ آلت تناسلی می تواند به شق نگهداشتن آلت کمک کند.
درمان با دارو :
قرص برای درمان تاثیر زیادی بر درمان اختلال نعوظ دارد. برای درمان ناتوانی جنسی در حال حاضر چهار قرص مختلف وجود دارد، این داروها شامل سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل (سیالیس)، واردنافیل (لویترا) و آوانافیل (اسپدرا) هستند. این قرص‌ها جریان خون در آلت تناسلی را افزایش می‌دهند. این کار با اثر گذاشتن بر گوانوزین مونوفسفات حلقوی که ماده شیمیایی است که رگ‌های خونی را هنگام تحریک جنسی گشاد می‌کنند، انجام می‌شود. قبل از تصمیم برای رابطه جنسی یک دوز از این داروها باید مصرف شود.
بنابراین حتی اگر اعصاب یا رگ‌های خونی آلت تناسلی چندان خوب کار نمی‌کنند، قرص می‌تواند باعث افزایش جریان خون در آلت تناسلی و نعوظ شود. قرص‌ها می‌توانند اختلال نعوظ ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای مختلف را درمان کند. به خاطر داشته باشید که هیچ یک از این قرص‌ها باعث نعوظ نمی‌شوند مگر اینکه از نظر جنسی تحریک صورت گیرد.
استفاده از کرم بر روی آلت تناسلی :
ممکن است آلپروستادیل موضعی تجویز شود. این کرم همراه با یک پیستون است. کرم به نوک آلت تناسلی و پوست اطراف مالیده می‌شود. کرم باید 5 تا 30 دقیقه قبل از رابطه جنسی استفاده شود.
تزریق درمانی :
قبل از در دسترس قرار گرفتن درمان با قرص، این درمان متداول‌ترین روش بود. این روش معمولاً بسیار خوب عمل می‌کند. نحوه تزریق دارو به پایه آلت تناسلی آموزش داده خواهد شد. این کار باعث افزایش جریان خون می‌شود که به دنبال آن نعوظ معمولاً ظرف 15 دقیقه رخ می‌دهد (بر خلاف قرص، در این روش حتی اگر تحریک جنسی صورت نگرفته باشد نعوظ رخ می‌دهد).
داروی مجرای ادراری :
میتوانید یک پلت کوچک را در انتهای لوله‌ای که ادرار را حمل می‌کند و در انتهای آلت باز می‌شود (مجرای ادرار) قرار دهید. این پلت شامل داروی مشابهی است که برای درمان تزریقی استفاده می‌شود. این دارو به سرعت در داخل آلت جذب شده و معمولاً ظرف 10 تا 15 دقیقه باعث نعوظ می‌شود.
روش های دیگر برای درمان بلند نشدن آلت تناسلی مردان :
دستگاه‌های خلاء :
چندین دستگاه مختلف وجود دارند. در واقع آلت تناسلی خود را وارد یک محفظه پلاستیکی می‌کنید. سپس این محفظه پلاستیکی از روی آلت برداشته شده و آلت تا زمانی که نوار لاستیکی برداشته شود شق می‌ماند (که باید ظرف 30 دقیقه برداشته شود).
پروتز آلت تناسلی :
در جراحی پروتز آلت